Οι Στίχοι, τα τραγούδια και τα ποιήματα ειναι δημιουργίες της Γιώτας Ξένου, ως εκ τούτου τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά στην δημιουργό τους
Την πολυσέλιδη ζωη μου δεν μπορείς Σε μια βραδιά να την διαβάσεις , Πρεπει μαζι μου να καθίσεις πιο πολυ Να την ακούσεις να την νιώσεις να την μάθεις ,
Μια νυχτα δεν ειναι αρκετή Για να σου πω τι εχω περάσει Πρεπει να μείνεις για να δεις Γιατι πονω ,γιατι νωρίς ,εχω γεράσει
Μια νυχτα δεν ειναι αρκετή Για να σου πω τα βάσανα μου , Ξέρω θα κλαψεις οταν δεις Να ανοίξουνε οι πόρτες της καρδιάς μου
Της πολυσέλιδης ζωής μου τα φτερά Έχουν ματώσει απο πόνο και αδικία Τα ονειρα μου ολα πήρανε φωτιά Έχουν καεί απο του κόσμου τη κακία
Έφυγες έτσι ξαφνικα ενα πρωί Και αφησες πισω τα ονειρα μας ματωμένα Για πες μου ομως πως θα ζησω στη ζωη Αφου δεν θα εχω πια στο πλάι μου εσενα
Γυρνώ στους δρόμους σαν σκιά Διχως να ξερω που πηγαίνω Αυτα που χτίζαμε μαζι τωρα κοιτώ Και καθε ωρα που περνά εγω πεθαίνω
Άδεια δωμάτια που καποτε σιγύριζες
Τώρα τα βλέπω και πονάει η καρδιά μου
Ενα σκυλάκι που αγαπούσαμε και οι δύο
Ακολουθαει σιωπηλό τα βήματα μου
Τώρα τολμώ να σου το πω πόσο σ' αγάπησα Και ευχαριστω για όλα αυτά που μου είχες δώσει Τωρα φωνάζω δυνατά μα δε μ' ακούς Και δεν υπαρχει πια κανενας να με νοιωσει
Πλαγιάζω μόνος δεν ακούω την ανάσα σου Σε ένα κρεβάτι που δεν ξέρει να αγαπάει Ξυπνώ τις νύχτες σε ζητάω με παράπονο Ενα τσιγάρο μονάχα παρέα μου κρατάει
Γυρνώ στους δρόμους σαν σκιά Διχως να ξερω που πηγαίνω Αυτα που χτίζαμε μαζι τωρα κοιτώ Και καθε ωρα που περνά εγω πεθαίνω
Άδεια δωμάτια που καποτε σιγύριζες Τώρα τα βλέπω και πονάει η καρδιά μου Ενα σκυλάκι που αγαπούσαμε και οι δύο Ακολουθαει σιωπηλό τα βήματα μου
Τώρα τολμώ να σου το πω πόσο σ' αγάπησα Και ευχαριστω για όλα αυτά που μου είχες δώσει Τ Tωρα φωνάζω δυνατά μα δε μ' ακούς Και δεν υπαρχει πια κανενας να με νοιωσει
Συγνώμη που δεν μπόρεσα το χαρο να παλέψω Προσπάθησα μα ήτανε αυτός πιο δυνατός Τον παρακάλεσα την θέση σου να πάρω Μα εφυγε χαράματα με σένα δυστυχως
Γυρνώ στους δρόμους σαν σκιά Διχως να ξερω που πηγαίνω Αυτα που χτίζαμε μαζι τωρα κοιτώ Και καθε ωρα που περνά εγω πεθαίνω
Τώρα τολμώ να σου το πω πόσο σ' αγάπησα Και ευχαριστω για όλα αυτά που μου είχες δώσει Τωρα φωνάζω δυνατά μα δε μ' ακούς Και δεν υπαρχει πια κανενας να με νοιωσει
