Τα γεροντάκια και ο μικρός ,

Τα γεροντάκια και ο μικρός ,

Οκτώ γερόντια πίνουνε
Σε ένα ταβερνάκι
Κρασί τους φέρνει συνεχώς
Ένα μικρό παιδάκι,

Δεκάξι είναι τα χρόνια του
Και τρεχει και δε φτάνει,
Τους κουβαλάει το κρασί
Και ας ξέρουν πως δεν κανει ,

Μεγάλη η ηλικία τους
Κάπου ογδόντα ας πούμε,
Πίνουνε ολοι και Εύχονται
Κι άλλη χρονια να δούνε ,

Πέρυσι ήταν κι άλλοι δυο
Μα φυγαν μακριά τους ,
Λιγόστεψε η παρέα τους
Και κλαιει η καρδια τους ,

Αρχίζουν να Τσουγκρίζουνε
Θεός χώρεσε τους λένε ,
Τι κρίμα που δεν ειναι εδω
Τραγούδια για να λεμε ,

Και αρχίσαν ολοι με καημό
Να τους μοιρολογούνε,
Και ο μικρός Θεώρησε
Γλυκά πως τραγουδουνε ,

Κάθισε στο τραπέζι τους
Με πίκρα τους κοιτάει
Γιατί ολοι, κλαίτε γέροντες,
Με πόνο τους ρωτάει ,

Πρωτοχρονιά ειναι σήμερα
Του είπανε με λύπη
Κάποιος αγόρι μου από μας
Του χρόνου θα μας λείπει ,

Γιώτα ξένου ,,1990 ‘’’

Γιώτα Ξένου



Ονομάζαμε Γιώτα Ξένου. Παιδί της διασποράς με μια καρδια γεμάτη Ελλάδα. Σας στέλνω την αγάπη μου μέσα από όλα αυτά που έχω γράψει. Έχω γράψει για όλους και για όλα. Μη ξεχνάτε την πατρίδα μας. Σε όποια γωνιά της γης και να βρίσκεστε!