Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

Στην μικρή Καμάρα της

Αυτό το ποίημα Το έγραψα μέσα σε ένα Νοσοκομείο πριν Κάμποσα χρόνια Πήγα να δω μια φίλη μου, Ήξερα πως Θα πεθάνει από μέρα σε μέρα ,, Η κακιά αρρώστια της έχει φάει το συκώτι, Με Κοιτούσε με πόνο, μου Ζήτησε να τις διαβάσω μερικά από τα ποιήματα,, Και όπως την πήρε ο ύπνος Στο λευκό μαξιλάρι της Ήταν απλωμένα τα μαύρα της μαλλιά. Πήρα δακρυσμένη ένα μολύβι γράφοντας αυτό το ποίημα έτσι ,Καθώς την κοιτούσα ,,,,,έτσι ακριβώς ήταν όπως την περιγράφω ,, Αυτό το ποίημα δεν της το διάβασα ποτέ...

     
Στην μικρή Καμάρα της

 Τα μαύρα της μαλλιά το μαξιλάρι αγκάλιαζαν 
Τα μάτια της υγρά, το ταβάνι κοίταζαν 
 Στα χείλη της το γέλιο είχε σβήσει 
Και η ελπίδα μοναχή την έχει αφήσει,

 Η γλυκιά της μάτια ήρεμα με κοιτούσε
 Γιατί φεύγω νωρίς;; Έμοιαζε να ρωτούσε 
Ένιωσα μια φωτιά την καρδιά μου να καίει 
Η Ψυχή μου, Βαρια είχε άρχισε να κλαίει

Στην μικρή κάμαρα, της είχε απλώσει σκοτάδι
Τι κι αν ήταν πρωί ,είχε πέσει το βράδυ 
Τι μπορούσε να πει, όλα είχαν τελειώσει 
 Όλα είχαν Χαθεί , Και την είχαν προδώσει 

Η πνοή της βαριά ,και τα λόγια της λίγα 
Ένιωσα παγωνιά όταν δίπλα της πήγα
 Στην γωνία Ξαφνικά, Λες το χάρο πως είδα

Γιώτα Ξένου 
  Έφυγα δίχως να την χαιρετήσω , Κοιμόταν βαθιά, Δεν ήθελα να την ξυπνήσω, της χάιδεψα το χέρι, Μετά από λίγες ώρες έμαθα πως έχει φύγει για τον άλλο κόσμο....

Γιώτα Ξένου



Ονομάζαμε Γιώτα Ξένου. Παιδί της διασποράς με μια καρδια γεμάτη Ελλάδα. Σας στέλνω την αγάπη μου μέσα από όλα αυτά που έχω γράψει. Έχω γράψει για όλους και για όλα. Μη ξεχνάτε την πατρίδα μας. Σε όποια γωνιά της γης και να βρίσκεστε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οι Στίχοι, τα τραγούδια και τα ποιήματα ειναι δημιουργίες της Γιώτας Ξένου, ως εκ τούτου τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά στην δημιουργό τους
Με γνώμονα τον σεβασμό στην δημιουργό αφήστε το σχόλιο σας εαν επιθυμείτε εδώ!!
Σας ευχαριστώ!