Και οπως έγερνε ο ήλιος και χανόταν

Και οπως έγερνε ο ήλιος και χανόταν

Βγήκα και κοίταγα εχθές το δειλινό!!

το αίμα έτρεχε, από το ουρανού το σώμα

Μες στην ψυχή μου τραγουδούσε η βροχή, 

και μαύρα δάκρυα κυλούσανε στο Χώμα!!! 

Και όπως έγερνε ο ήλιος και χανόταν!!!!!!! 

Εγώ περίμενα το θαύμα να φανεί 

Δίπλα στο κύμα πάλι μόνος θα πλαγιάσω 

Μέχρι να έρθει πάλη ο ήλιος να με βρει 

Το δειλινό  πάντα θυμίζει την φυγή της 

Φορούσε κόκκινο λουλούδι στα μαλλιά 

Αυτη χανότανε στο δρόμο λίγο λίγο 

Και εγώ μετράω από τότε Δειλινά

 Και όπως έφευγε η σκιά της και χανόταν

 Εγώ την κοίταγα με πόνο στην ψυχή

 Της έλεγα μη φύγεις μη με αφήνεις

 Και εκείνη μου έστειλε ένα στερνό φιλί.

Γιώτα Ξένου



Ονομάζομαι Γιώτα Ξένου. Παιδί της διασποράς με μια καρδια γεμάτη Ελλάδα. Σας στέλνω την αγάπη μου μέσα από όλα αυτά που έχω γράψει. Έχω γράψει για όλους και για όλα. Μη ξεχνάτε την πατρίδα μας. Σε όποια γωνιά της γης και να βρίσκεστε!